Nov 21, 2016
Nov 19, 2016
Nov 18, 2016
267/366 poetry (Fatena's Poetry Salon )
Het vuil op ons gezicht
Misschien moeten we weggaan, ver weg
om redenen die er mogelijk geen zijn
om redenen die er mogelijk geen zijn
Misschien heeft het nut en zijn wij
niet langer kruisende degens aan een klok
jij de kleine baat, ik de grote last
niet langer kruisende degens aan een klok
jij de kleine baat, ik de grote last
Voor je het vraagt, ik weet het ook niet
ik weet steeds minder, zoals ik minder
eet en drink
ik weet steeds minder, zoals ik minder
eet en drink
Misschien het vlieden van de jaren dat ik
geen witte stranden meer bewandel
misschien heb je gelijk, je hebt een
fantast afgeschoten
geen witte stranden meer bewandel
misschien heb je gelijk, je hebt een
fantast afgeschoten
Wie zal het zeggen, misschien moeten we durven
tijgers kussen en zien welke eieren we leggen
op onze oude dag als we met een camper gaan toeren
en selfies droppen als broodkruimels
tijgers kussen en zien welke eieren we leggen
op onze oude dag als we met een camper gaan toeren
en selfies droppen als broodkruimels
Laten we moedwillig het vuil op onze gezichten staan, switchen van DNA,
hanengevechten bijwonen, een nieuw geloof aannemen, naar de
maan happen, gestrande engelen supporteren
hanengevechten bijwonen, een nieuw geloof aannemen, naar de
maan happen, gestrande engelen supporteren
Misschien lukt het en adopteren we onszelf voorgoed
Misschien stellen we dan vragen die er toe doen:
Misschien stellen we dan vragen die er toe doen:
voelen stenen
bestaan wij
ben jij liefde
Mustafa Kör
bestaan wij
ben jij liefde
Mustafa Kör
Kameleon
Ik spreek in een slepende melodielijn van ‘hier’ en ‘nu’ en ‘blijf’
herhaal dit zo vaak tot het schuurt
tot je me terug in je mond rolt, me onuitgesproken
op je deinende tong legt, zachtjes
zoals kleine meisjes met overgewicht zachtjes
stuiteren bij het lopen.
En ik wil dat je me opnieuw zegt, dat je niet kan ophouden mij te zeggen
dat ik uit de holte van je mond breek
en je me nieuwe namen geeft, de verkeerde
zoals ‘lief’ en ‘klein’ en ‘traag’
dat ik me daarnaar ga gedragen als een geconditioneerde hond,
voortaan mijn borsten bedek
als je onverwachts de badkamer binnenkomt.
Laten we ergens tussen tong en tanden
analoge liefde in dit hoofdkussen liegen.
Misschien schieten we elkaar alsnog te binnen.
Misschien herinneren we ons de plek
waar het schudden begon
en we het ritme niet meer vonden.
herhaal dit zo vaak tot het schuurt
tot je me terug in je mond rolt, me onuitgesproken
op je deinende tong legt, zachtjes
zoals kleine meisjes met overgewicht zachtjes
stuiteren bij het lopen.
En ik wil dat je me opnieuw zegt, dat je niet kan ophouden mij te zeggen
dat ik uit de holte van je mond breek
en je me nieuwe namen geeft, de verkeerde
zoals ‘lief’ en ‘klein’ en ‘traag’
dat ik me daarnaar ga gedragen als een geconditioneerde hond,
voortaan mijn borsten bedek
als je onverwachts de badkamer binnenkomt.
Laten we ergens tussen tong en tanden
analoge liefde in dit hoofdkussen liegen.
Misschien schieten we elkaar alsnog te binnen.
Misschien herinneren we ons de plek
waar het schudden begon
en we het ritme niet meer vonden.
Charlotte Van den Broeck
Nov 6, 2016
Subscribe to:
Posts (Atom)